Çocukların en büyük keyfi anne babalarına sürekli olarak bir şeyler anlatmaktır. Okulda yaptıklarını, arkadaşları ile yaptıklarını, televizyonda izledikleri bir filmi anlatmaktan çok büyük zevk alırlar.
Tabi anlatmak kadar dinlenmek de onlar için önemlidir. Aslında dinlenmek biz yetişkinler için de çok önemlidir. Bizler de bir arkadaşımıza ya da eşimize bir konudan bahsederken “Seninle konuşuyorum, yüzüme bakar mısın” diye uyarıda bulunuruz.
Ama ne gariptir ki, karşı taraftan beklediğimiz özeni, zaman zaman kendi çocuklarımıza göstermeyiz. Çocuklarımızı dinlerken, iletişimin en önemli basamağı olan göz kontağını olması gerektiği gibi önemsemeyiz. Hatta bazen onları dinlemek bile bize zor gelir.

Oyun ve oyuncak bebekler ve çocuklar için vazgeçilmez iki önemli unsurdur. Çocuklar oyun yolu ile dünyayı tanır ve öğrenirler, oyuncaklar da bu yolculukta çocukların en önemli aracıdır.
Anne babalar da çocuklarını mutlu etmek adına onlara sık sık oyuncak alırlar. Hele ki, çağımızda hem anne hem baba çalışıyorsa, oyuncak almak adeta çocukla geçirilemeyen zamanın telafisi gibi kullanılır. Anne baba “Çocuğumla yeteri kadar zaman geçiremiyorum, hiç olmazsa istediği oyuncağı alayım” duygusu ile her fırsatta ona yeni oyuncaklar alabilir.
Peki alınan bu kadar oyuncak ne olur, evde birikir. Biriken oyuncaklar kutulara, dolaplara sığmaz olur artık.

Otizm, günümüzde adını sıkça duymaya başladığımız bir olgu haline geldi. Uzun yıllardır biliniyor olmasına rağmen, hayatımıza ve literatürümüze girişi oldukça hızlı oldu.
Tanı konan çocuk sayısı arttı, otizm ile ilgili alternatif tedavi ve terapi yöntemleri arttı, bu arada insanlar da otizmi daha yakından tanımaya başladı.
Otizm çok geniş bir yelpazede seyreden bir durumdur. Kendi içinde birçok çeşidi vardır. Bazen çocuklarda sadece otizm görülürken, bazen otizmin yanında ona eşlik eden epilepsi, dikkat eksikliği ya da down sendromu görülebilir. Otizme eşlik eden farklı bir durumun olması, otizmde elde edilecek başarıyı etkilemektedir.

Anne adayları her ne kadar dokuz ay boyunca doğumu ve bebeklerini kucaklarına almayı dört gözle bekleseler de, doğum ve sonrası, anne için atlatılması zor bir süreçtir.
Anne bir yandan bebeğini kucağına aldığı için çok mutludur ama, bir yandan da bebeği ile devam eden bu yeni hayata alışmakta zorlanabilir.
Gece uyku düzeninin bozulması, sütün az gelmesi ya da hiç gelmemesi, bebeğin yenidoğan sarılığı olması, göbek kordonunun düşmememsi ya da düştükten sonra yerinin yara olması gibi pek çok neden anneyi olumsuz etkileyebilir.